در آبان ۹۸ ایران شاهد یکی از تلخترین و دردناکترین حوادث تاریخ معاصر خود بود. معترضان به خیابانها آمدند تا صدای خود را در برابر ظلم و بیعدالتی بلند کنند. اما این صداها با شلیک گلولههای تک تیراندازان تروریست خفه شدند. جوانانی که با امید به آیندهای بهتر، جان خود را در این راه گذاشتند، باید همیشه در یادمان بمانند.
شلیک به معترضان از بالای ساختمان فرمانداری جوانرو، نه تنها نماد وحشت و سرکوب است، بلکه یادآور این است که چگونه حق اعتراض در یک جامعه میتواند به قیمت جان انسانها تمام شود. این فاجعه، زخم عمیقی بر دل خانوادهها و جامعه ایجاد کرد و هنوز هم عواقب آن احساس میشود.
یادآوری چنین حوادثی، مسئولیت ماست. ما باید صدای این جوانان را به گوش جهانیان برسانیم و به یاد آنها، برای عدالت و آزادی مبارزه کنیم. نباید اجازه دهیم که این معترضان فراموش شوند و باید از تجربیات آن روزها درس بگیریم.
در نهایت، بر ماست که با همدردی و همبستگی، به یاد قربانیان آبان ۹۸ بایستیم و از حقوق بشر دفاع کنیم. این یادآوری نه تنها ادای احترام به جانباختگان است، بلکه گامی به سوی آیندهای بهتر و عادلانهتر برای همه ما خواهد بود.