حادثه اسیدپاشی در اصفهان در تاریخ ۲۳ مهر ۱۳۹۳، یکی از تلخترین و دردناکترین رویدادهای تاریخ معاصر ایران بود. در این حادثه، گروهی از مهاجمان موتورسوار به دستکم چهار زن، به نامهای مرضیه، سهیلا، مینا و سارا، حمله کردند و آنها را با اسید هدف قرار دادند. این عمل وحشیانه نه تنها جان و سلامت قربانیان را به خطر انداخت، بلکه موجب ایجاد ترس و وحشت در جامعه شد و نشاندهندهی خشونت علیه زنان در جامعه ایران بود.
انتشار تصاویر قربانیان و واکنشهای عمومی به این حادثه، منجر به برگزاری تجمعهای اعتراضی در نقاط مختلف ایران شد. معترضان خواستار عدالت و شناسایی عاملان این جنایت بودند، اما با برخورد پلیس مواجه شدند و برخی از آنها بازداشت شدند. این اعتراضات نه تنها به عنوان ابراز نارضایتی از این حادثه، بلکه به عنوان حرکتی برای مطالبات حقوق زنان در ایران شناخته شد.
با گذشت سالها، پرونده اسیدپاشان اصفهان در سال ۱۳۹۷ بسته شد، در حالی که هیچیک از عاملان این جنایت شناسایی نشدند. این موضوع بار دیگر نشاندهندهی ضعف سیستم قضایی و ناتوانی در تأمین امنیت و حقوق شهروندان، به ویژه زنان، در ایران بود. عدم شناسایی و محاکمهی عاملان، به احساس بیعدالتی و ناامیدی در میان مردم دامن زد.
امید است که با افزایش آگاهی و تلاشهای بیشتر در زمینه حقوق بشر، چنین حوادثی هرگز تکرار نشود و جامعه به سوی امنیت و برابری گام بردارد. باید همه ما در راستای حمایت از حقوق زنان و عدالت اجتماعی تلاش کنیم تا صدای قربانیان این قبیل جنایات شنیده شود و عدالت برقرار گردد.